Ik ben anders - is dat oke?

Van kleins af aan voel ik me anders dan de rest. Tegendraads, kritisch, prikkelgevoelig, bovengemiddeld oplettend op mijn omgeving en ongemakkelijk in ''normale'' situaties. Deze kenmerken hebben zich door de jaren heen nóg sterker ontwikkeld. Hoewel ik goed kan bluffen, vraag ik mezelf ondertussen de ganse tijd af waar we in godsnaam mee bezig zijn. Ik kan mezelf enorm opwinden over de westerse verhevenheid, de ongelijkheid, de staat van onze wereld en het lef dat we hebben om onze kop in het zand te blijven steken omwille van ons eigen ikje. Dat er massaal blijft worden ingekocht bij disruptieve modebedrijven, en deze aankopen binnen hetzelfde jaar nog in de kliko worden gedumpt. Dat we met z'n allen het nieuws kijken om vervolgens te roepen dat het anders moet, maar daarna gewoon weer doorgaan met het dagelijks leven. Dat we zo gefocust zijn op méér verdienen, méér kopen en méér moeten, dat we geen aandacht meer hebben voor onze medemens. Dat we zo zijn verzonken in hebzucht dat hetgeen wat er écht toe doet compleet uit het zicht is geraakt. En dat alles, om ervoor te zorgen dat 1% van onze samenleving het bovengemiddeld goed heeft. 

Tel je nog mee als je anders bent?  

Wat gebeurt er als je het tempo van de maatschappij niet kunt of wilt volgen? Het lijkt soms alsof je niet alleen je persoonlijke leven, maar ook je professionele waarde op het spel zet. In een samenleving waar succes vaak wordt gekoppeld aan snelheid en prestaties, kan vertragen gezien worden als iets ongewoons. Het wordt soms als een luxe beschouwd, iets waar alleen de rijken recht op zouden hebben. Wie niet in het gangbare tempo mee kan of wil gaan, voelt soms een zekere druk om zich te verantwoorden. Als je bewust kiest voor een rustiger leven, wordt dit soms gezien als een teken van zwakte, terwijl het vaak eerder een kwestie van wíllen is dan van kunnen.

In onze cultuur lijkt rust iets te zijn wat we liever vermijden, alsof stilstaan een misdaad is. Maar ik zie vertragen niet als een obstakel, maar als een manier om goed voor jezelf te zorgen. Het kiezen voor een rustiger leven in plaats van het volgen van de hectiek van de massa kan een bewuste en gezonde keuze zijn. Want in de grote lijn van het leven, waar gaat het eigenlijk om? Die oppervlakkige successen? Ik geloof dat het belangrijker is om af en toe ruimte te maken voor jezelf, en je eigen pad te volgen.

Wat als ik tevreden ben met minder? 

''Wat als het oneindig nastreven me enkel verdrietig maakt, en ik liever thuis ben om al mijn zorg en aandacht te geven aan mijn partner, aan mijn huisdier en aan mezelf? Is dat genoeg?'' 

''Wat als ik graag blijf liggen tot negen, daarna mijn pilatesklas volg en de rest van de dag vul met poetsen, koken, wandelen, muziek luisteren, lezen, schrijven en praten met mensen om wie ik geef. Is dat genoeg?'' 

''Wat als ik geen ambitie heb en carrière wil maken, maar ik wel graag mensen inspireer vanuit de veiligheid van mijn eigen huis. Is dat genoeg?''

''Wat als ik me overdonderd voel door de gejaagdheid van de meeste mensen, en mezelf comfortabeler voel in mijn eigen gezelschap. Tel ik dan nog mee?''

''Wat als ik niet de rest van mijn leven wil vechten tegen de weerstand die ik voel, maar wil toegeven aan de behoefte om mijn leven anders in te vullen. Mag dat?''

''Wat als ik geen eindeloze energiebron heb waar ik uit kan putten, en veel tijd voor mezelf nodig heb om mezelf gezond te voelen. Ben ik dan genoeg?''

Natuurlijk ben ik goed zoals ik ben. Mijn leven is net zoveel waard is als dat van een ander. Ik mag mijn leven leiden zoals ik dat wil, zonder mezelf elke minuut af te hoeven vragen of ik wel genoeg bijdraag en of ik genoeg indruk maak op de buitenwereld. 

Jij bepaalt wat genoeg is  

Er is geen universele maatstaf voor wat "genoeg" is. Misschien is jouw genoeg wel het vinden van rust in de simpele dingen, het genieten van een wandeling zonder je zorgen te maken over je LinkedIn-profiel, of het verdiepen van relaties met mensen die niet proberen je iets te verkopen. Misschien is het genoeg om tijd te stoppen in je hobby's, in plaats van jezelf uit te putten om te voldoen aan een reeks onzinnige verwachtingen die je in geen enkel handboek voor een gelukkig leven terugvindt.

Dus ja, jij bent genoeg. Het is genoeg om je leven in te vullen zoals jij dat wilt. Het is genoeg om je eigen tempo te bepalen, zelfs als dat betekent dat je niet elke week een nieuwe business start of een boek schrijft over hoe je binnen een maand een miljoen kunt verdienen. Het is genoeg om geen carrière te maken, maar wel mensen te inspireren door gewoon te zijn wie je bent. En dat is misschien wel de grootste revolutie die je teweeg kunt brengen in een maatschappij die zegt dat je altijd meer moet willen.

Jouw leven is van jou, en dat is absoluut meer dan genoeg.